Ze zeiden: ‘Dit is een wandelende tijdbom!’ Je ontplofte in mijn armen.
Ze zeiden: ‘Die praat niet tegen volwassenen!’ Maar wat hebben we gekletst via schriftjes en msn.
Ze zeiden: ‘Hij sloopt de boel!’ Dat deed je, maar daarna zijn we aan de wederopbouw begonnen.
Ze zeiden: ‘Deze kan niet in een gezin wonen!’ Maar je woont nog steeds bij ons.
Ze zeiden: ‘Zij is zo druk, je wordt er gek van!’ Dat klopt, maar je vrolijkheid maakt alles goed.
Ze zeiden: ‘Begin er nooit aan!’ Maar wat ben ik blij dat ik er wel aan ben begonnen!

In Nederland wonen 1350 kinderen in zo’n 390 gezinshuizen, een tussenvorm tussen een pleeggezin en een tehuis. De pleegkinderen die voor plaatsing in aanmerking komen, hebben meervoudige gedragsproblemen waardoor een reguliere pleeggezinplaatsing niet haalbaar is.

Een gezinshuisouder is als plaatsvervangend opvoeder belast met de orthopedagogische aspecten van het verblijf van meestal vier kinderen in een 24-uurssituatie. Taken lopen uiteen van het observeren, opvoeden, behandelen, begeleiden, stimuleren en activeren van de kinderen, tot het schrijven en uitvoeren van opvoedings- en evaluatieplannen en bijwonen van verschillende overleggen. Deze hulpverlening wordt geboden in een zo alledaags mogelijke gezinssituatie: het gezin van de professional. Hier krijgen kinderen de kans om samen te leven, te leren, plezier te maken en te groeien.

Herrie in huis beschrijft de dagelijkse gebeurtenissen in zo’n gezinshuis. Er wordt zowel aandacht besteed aan de ups en downs van de kinderen, als aan de emoties waartussen de professionele opvoeders heen en weer geslingerd worden. Daarnaast wordt er stilgestaan bij de theorie van hechtingsontwikkeling en -problematiek.